Monday, September 24, 2012

උබේ මාමා

සීටිබී බස් මාමාගෙ දුව
නඟින්නට එපා යැයි තාත්තාගේ බසයට
මා තනි ව මහමඟ දමා ආ දින
සරතැසට විකසිත උල්පතක් සේ
කටු කැඩී ගිය තාරපාරෙන් විහිදිණ
උබේ මාමා

ඇස් වලින් විසි
වී ගිය

තනිකම ද බිය තුරන් වී
ඔහු පුළුලුර නම් දෙව් බිමෙහි
සුර කුමරියක වීමි මම

සිය දවස මඟ මඟ හැර

දූවිලි හැතැප්මන් පසු කර
ඇළ කඩිති තරණය කර
මඩ බිම් ද පසු කර
ඔහු වැඩැම්මුවේ ය
ගෙයි දෙව් දොරකඩට ඇය

කුඩා විය වියපත් වී

දිවි මඟට වැද වෙහෙසී
ගමන් නඟනා තැනහී
මඟ හසර ඈ වැරදී
මා ගෙදර ගෙන යනු පිණිස
මහ පොළොව අතරින් පිපේ යැයි
මඟ බලන
කාල වන් වුව ද
නෙළුමක් වගේ මැ ය
උබේ මාමා

රස්සාව නැති වී

උගත් කවි අදිසි අත්වලට මිරිකී
දහක් සම්මුඛ පරීක්ෂණ වැඳ
එකදු කඳුළක් පිට නොපනින ලෙසින්
මහමඟෙහි තෙරපී උමතු වී
ඇවිද යන විටදී
ගෙදරට පාර පෙන්වනු වස්
හමුවේද උබේ මාමා

කුල ගෙයිහි දුක ගුණ වී

හාමතින කුස දිය වී
කිහිරඟුරු අව් කඩෙහී
කරකැවෙන අඩ මියැදී
සඳෙහි සඳානනකු සේ
දෙව්ලොව සිතියම ගෙන
මිහිගැබ ද මුසපත් කර
මතුවේද උබේ මාමා!!

No comments:

Post a Comment