අඳුරු නගරය විනිවිද
දාමිණී මට නුඹ ව අමතක ව නැත
ඇස් අගිස්සෙන් පෙරෙන ගිනි දැක
කියඹු රොද මෙන් නැළවිය හැකිද
හති හලා දුවන වරා කුසුමක් මෙන්
පාවී යමි කළුවර හැලෙන ඇස් වලින්
මඟ වැරදුණොත් කාක පාද ඇඳ
සකර කළ නොහැක කිසිවදු
විසි කරන්නට වෙයි සියලු අකුරු
වියරු වූ ගණ රළු මුහුද වෙත
අනෝරා වැහි වැටෙද්දී රිවි පෑ පතා පල නැත
පත්ල සිට සිරසට ඉඳින් මල් පිපෙන්නෙත් නැත
සිදුරු වුණු හද සමඟ ගල් ගැසුණු මතකය ගෙන
වහා දිව යමි මම
Pic. -123rf.com
No comments:
Post a Comment